آثار ویتگنشتاین در حوزه‌ی معنای زندگی چه سهمی می‌توانند داشته باشند؟ این کتاب علاوه بر ارزیابی نکته‌های پراکنده‌ی ویتگنشتاین درباره‌ی ارزش و ”معنای زندگی“، استدلال می‌کند که فلسفه‌ی ویتگنشتاین و «شیوه‌ی دیدن» او دارای استلزامات بی‌شماری برای شیوه‌ی متداولی است که نحله‌های گوناگون معاصر در حوزه‌ی معنای زندگی (طبیعت‌گرایی، فرا‌طبیعت‌گرایی و نیهیلیسم) برای رویارویی با پرسش از معنای زندگی دارند. حسینی استدلال می‌کند که روش فلسفه‌ورزی ویتگنشتاین بر ‌آن‌ست که باید کانون توجه ما به جای یافتن شرایط متافیزیکی و نظری زندگی‌ای معنادار، به مشاهده‌ای انسان‌شناسانه از شیوه‌هایی که در آن معنای زندگی را می‌جوئیم، تغییر یابد. برخی از آرائی که حسینی بررسی و ارزیابی می‌کند، عبارتند از: رابطه‌ی میان معنا در زندگی و «جهان-تصویر»، تقدم زندگی بر پیگرد التفاتی معنا، فقدان شک در زندگی روزمره، رد دوگانه‌ی نظری میان معنای متعالی و معمول، و ماهیت اعترافی جستجوی ما درباره‌ی معنای زندگی.

ضمناً سخنرانی نویسنده‌ی کتاب، با عنوان ”چرا مغازه‌دار سیب‌هایش را وارسی نمی‌کند؟“، که در آذرماه ۱۳۹۲ در دانشگاه صنعتی امیرکبیر ایراد شده است، نیز از اینجا قابل دسترسی است.